Bu sefer kalkamam bu üçüncü bıçak
Elazığ-Mardin'e kaldırın uçak
Bu kadersiz evden nereye göçek
Nereye gitsem de kurtulamadım
Yedi senedir görmedim yüzün
Üstüne kar yağdı bulamadım izin
Gözlerim görmüyor tutuldu dizim
Kapımıza çöktü kara bir duman
Yuvalar kurdum da her şeyi tamam
Kahpe felek vermedi bana aman
Şimden sonra bana çare bulunmaz
Benim dertli gönlüm her yeri gezer
Canlar çok tatlıdır çileden bezer
Şimdi benim için kazıldı mezar
Şimden sonra yaşasam da ne çare
Özay ile Tayyar kurtardı başın
Elliye varmadan kırk dokuz yaşım
Kıymetini bilmedi şu zalim eşim
Şimden sonra bilse de ne fayda
Masaya yattım da kolum bağlandı
Doktoru görünce içim dağlandı
Doktor Bey de benim ile eğlendi
Oğlunun kızının adı ne diye
Masaya yattım da bağlandı kolum
Karşıma dikildi şu zalim ölüm
Bişey diyemedim tutuldu dilim
Bu şiir rahmetli babaanneme ait... Hastanede yatarken kendi kendine söylediği sözleri babam hemen yazıya geçirmiş. Babamın (rahmetli) eşyalarının arasında buldum kağıdı ve hemen kendime sakladım. Değerlidir benim için yazılanlar. Ve bazen kelimelerin bıçaktan daha keskin olması...
* Fotoğraf deviantart.com (by Miguel Santos) Miguel Santos'un fotoğraflarına bakmadan geçmeyin derim...
